Het kwam vanuit de diepte en het trof me in de diepte: een dame die voor een volle zaal zei dat je als leraar eender welk vak kunt geven als de leerlingen voelen dat je hen graag ziet, daar komt het op aan. We schrijven 22 januari 2019, het ledencongres van Katholiek Onderwijs Vlaanderen. De liefde kwam er aan bod en dus de essentie van leven en leren. Dat die liefde ook de kern is van geloven, staat ervoor garant dat levensbeschouwing en onderwijs elkaar verrijken, dat ze in relatie met elkaar alleen maar de kwaliteit van onderwijs voor ogen hebben en de hoop van allen willen voeden op een betere wereld waaraan wij mogen meewerken, “een wereld waarvan God droomt”, zoals het in de visietekst van de katholieke dialoogschool geformuleerd wordt. Leve visieteksten die de essentie vertolken!

De centrale tekst van het christelijk geloof vertelt het verhaal van en over Jezus. De kern van zijn leven was liefde. Niet alleen met woorden, maar eerst en vooral met daden. Jezus fascineert tot op de dag van vandaag, precies omdat wat hij zegt, zo levensnabij is. Geen theorieën maar, parabels: beelden uit het dagelijks leven bedoeld met een boodschap voor het dagelijks leven. Een blijde boodschap, omdat het rond liefde draait voor allen, tegelijk een roepingsverhaal voor liefde van allen, hoe schamel we als mens ook zijn of ons zo voelen. Omdat de boodschap van liefde allen aangaat, is het verhaal van en over Jezus universeel en voor alle tijden. Vertrekkend van de apostelen is dat verhaal en dat roepingsgebeuren doorgegeven en leeft het voort van generatie op generatie. De kerk als vertelgemeenschap en als liefdesgemeenschap. Dat doet ons op zondag in de mis belijden dat we geloven in de ene, heilige, katholieke en apostolische kerk. En er ons voortdurend naartoe bewegen om dat wat meer te worden, ook dat.

Een school is geen kerkgemeenschap, maar een schoolgemeenschap waarin de kerk aanwezig mag zijn en zichtbaar mag worden. En dat op verschillende manieren. Door het kruis aan de muur, het getuigenis in de godsdienstles, de werking van het pastoraal team, een bezinningsmoment aan het begin van de dag, een gebedskaart die wordt meegegeven met het rapport, een stille ruimte met een gebedsposter aan de muur, meedoen met de acties van Welzijnszorg en Broederlijk Delen … Al die zaken draaien niet rond de kerk op zich, maar rond de liefde.

Waar moeten we starten om na te denken over liefde en geloof op school? Bij elkaar en bij Jezus. Of om het met de woorden van bisschop Johan Bonny te zeggen, die zijn recente boek de treffende titel meegaf: “Herbeginnen bij Jezus”. Dat is de vertaling bij uitstek van de naam van deze rubriek: “Geloven vandaag”. En herbeginnen bij Jezus, is ruimte geven voor de liefde van God voor ons en zelf handen geven aan de liefde van God voor alle mensen die we ontmoeten op school en met wie we ons geroepen weten om ons verbonden mee te voelen, dichtbij en veraf.
 
Zonder liefde, geen geloof. En een geloof zonder liefde heeft geen kracht om te hopen.